Een jonge vrouw heeft zojuist de realiteit van het arbeidsleven in Nederland ervaren. Vers van de schoolbanken werkt ze nu voor het eerst van 9 tot 5. In retrospectief had ze misschien haar studie moeten voltooien; dat zou haar hebben laten zien dat een 9-tot-5-baan niet gelijk staat aan een werkdag van 12 uur. Desalniettemin voelt het voor haar als een te lange periode.
De oorsprong van de 40-urige werkweek
De oorsprong van de vijfdaagse, 40-urige werkweek gaat terug naar 1926, toen Henry Ford een experiment uitvoerde. Hij wilde weten of zijn werknemers productiever zouden zijn door elke dag van 9 tot 5 te werken in plaats van 10 uur per dag. Het bleek een succes, en sindsdien zitten we vast aan het alomtegenwoordige 9-tot-5-schema.
Heeft deze jonge vrouw al die tijd gestudeerd en leuke momenten opgeofferd om vervolgens vijf keer per week om 7 uur ’s ochtends op te staan? Een uur lang in de file staan om daarna acht uur lang achter een laptop te zitten. Het lijkt een zware prijs voor de toewijding aan de traditionele werkuren.
Waarom zou je van 9 tot 5 werken?
Misschien is het tijd voor een heroverweging van traditionele werkuren. De ervaring van deze jonge vrouw werpt vragen op over de haalbaarheid en effectiviteit van het 9-tot-5-schema. Zou een meer flexibele benadering van werktijden niet alleen gunstiger zijn voor het individu, maar ook voor de algehele productiviteit en tevredenheid op de werkvloer? Het is iets om over na te denken in een wereld die steeds meer evolueert.
@mays.kolfGen Z struggles
